Wymienione gatunki odnawia się po kolei, począwszy od jodły, głównie przy wykorzystaniu ich samosiewów - pojawiających się spontanicznie lub stymulowanych cięciami obsiewnymi. W rębni tej należy zachować dużą elastyczność postępowania, dostosowując się do aktualnego zasięgu samosiewów oraz lokalnych zmian składu gatunkowego drzewostanu oraz mikrosiedlisk.
Słabe cięcia przygotowawcze potrzebne są tylko w przypadku większego udziału gatunków lekkonasiennych lub występowania licznych drzew osłabionych i opanowanych. W przypadku większego udziału świerka w drzewostanie można wykonać je w dwóch nawrotach, dodatkowo osłabiając ich intensywność.
Odnowienie jodły
Nowe ośrodki odnowieniowe zakłada się równolegle z poszerzaniem istniejących - między nimi lub w dalszej odległości od granicy transportu. Całkowite odsłonięcie odnowień powinno następować najpóźniej w momencie osiągnięcia przez nie wysokości 1 m.
Cięcia w drzewostanie wykonuje się w nawrocie 4-5-letnim.
Poszerzanie gniazd
Ponieważ większy dostęp światła sprzyja odnowieniu buka, w pierwszej połowie okresu odnowienia nie należy doprowadzać do silniejszego rozluźnienia pułapu koron.
Odnowienie buka i świerka
W rzadkich przypadkach, gdy w którymś gnieździe odnowienie jodły i buka nie pojawi się lub obumrze, a powierzchnia ulegnie zachwaszczeniu, gatunki te powinny być bezzwłocznie odnowione sztucznie. Tempo ewentualnego sztucznego poszerzania takich gniazd powinno być dostosowane do wzrostu wcześniej posadzonych drzew, aby zachować odpowiednie zróżnicowanie wysości odnowień.
Świerk odnawia się zwykle na obrzeżu gniazd w momencie ich poszerzania. Przy jego niedostatecznym udziale w starym drzewostanie, można w tych miejscach odnawić go sztucznie.
Cięcia uprzątające w drzewostanie
Fragmenty drzewostanu, w których odnowienie naturalne nie pojawiło się, można uprzątnąć zrębem zupełnym i odnowić sztucznie - głównie modrzewiem.
