Podstawowym celem pozostawiania przestojów jest produkcja grubego surowca drzewnego o wysokiej jakości; dodatkowo mogą one pełnić także funkcje hodowlane (źródło nasion, osłanianie odnowień), krajobrazowe oraz przyrodnicze (utrzymanie różnorodności biologicznej).

Ze względu na rosnące z wiekiem zagrożenie drzew przez grzyby powodujące zgniliznę drewna, jak również wyraźny spadek zapotrzebowania przemysłu drzewnego na sortymenty grube należy się liczyć, że pozostawianie przestojów może przynieść straty ekonomiczne. Współcześnie pod pojęciem przestoju określa się nieraz także inne stare drzewa, o roli pozaprodukcyjnej, które są pozostawiane na powierzchni objętej cięciami rębnymi.

Rębnię zupełną z pozostawieniem przestojów opisał prof. Bernadzki w podręczniku "Cięcia odnowieniowe".

Natomiast niecelowe jest pozostawianie jodły i buka (uszkodzenia od zgorzeli słonecznej), świerka (szkody od wiatru) i dębu (pojawienie się pędów epikormicznych na pniu).

• Położenie drzewostanu: brak zagrożenia ze strony imisji przemysłowych, silnych wiatrów itp.
  
• Cechy drzewostanu: wysoka jakość i zdrowotność.
  
• Siedlisko pozwalające na uzyskanie co najmniej III klasy bonitacji sosny.
  
• Cechy drzew przestojowych: wysokie stanowisko biosocjalne, dobrze rozwinięta, długa korona (powyżej 1/3 wysokości drzewa); brak objawów chorobowych, strzała prosta, dobrze oczyszczona, bez śladów żywicowania i uszkodzeń mechanicznych, szczególnie w szyi korzeniowej i odziomkowej części pnia.

Przy większej liczbie przestojów wyraźny stanie się ich negatywny wpływ na przyrost młodej generacji drzew i produkcję przyszłego drzewostanu.