Klasyfikacja i opisy rębni
 
Autor strony: J. Zajączkowski
 
Szczegółowe opisy form i rodzajów rębni     Ilustracje form rębni     Nazewnictwo rębni     Rębnie zupełne i złożone    
 
 
 
W tej części poradnika przedstawiono opisy poszczególnych form rębni zalecanych do stosowania w lasach państwowych. Przy tworzeniu tych opisów wykorzystano wskazówki zawarte w Zasadach Hodowli Lasu (wydanie z 2003 roku) oraz informacje rozszerzające, zawarte w innych wydawnictwach podręcznikowych.
 
««
Szczegółowe opisy form i rodzajów rębni
 
 
««
Ilustracje form rębni
 
Do większości stron poświęconych poszczególnym formom rębni dołączono prezentacje (pokazy slajdów) zawierające zestawy schematów wyjaśniających poszczególne etapy ich realizacji. Schematy przygotowano jako widoki z boku, a w przypadku kilku bardziej skomplikowanych rębni - również z góry.

Dostępność na stronie dodatkowych prezentacji jest sygnalizowana poniższym symbolem, umieszczonym przy jednym z rozdziałów, z prawej strony ekranu:

 
 
Symbol odsyłacza otwierającego pokaz slajdów
 
 
Oprócz schematów oryginalnych, na końcu wybranych stron z opisami rębni dołączono również schematy autorstwa dr inż. M. Orzechowskiego, znane już leśnikom z ostatniego wydania Zasad Hodowli Lasu, tym razem jednak w wersji kolorowej, pełnowymiarowej i opatrzonej dodatkowymi komentarzami.
 
««
Nazewnictwo rębni
 
W państwowym gospodarstwie leśnym przewiduje się stosowanie dwóch podstawowych grup rębni, zawierających łącznie pięć rodzajów (oznaczonych rzymskimi liczbami I - V) oraz 14 form rębni (oznaczonych dodatkiem litery a, b, c lub d do symbolu rodzaju). Oprócz symbolu, każda rębnia ma nazwę opisową, określającą przynależność do rodzaju oraz jej najbardziej charakterystyczne cechy.

Niektóre z nazw rębni były zmienianie w kolejnych wydaniach Zasad Hodowli Lasu, nawet jeśli odnosiły się do tego samego zestawu elementów definiujących. Ponadto nazwy te nie są do końca zgodne z dość swobodną nomenklaturą spotykaną w podręcznikach, stosowaną przez różnych autorów zależnie od roku wydania oraz wagi, jaką przykładali oni do zachowania spójności nazewnictwa i jego zgodności z oryginalną terminologią zagranicznych twórców niektórych rębni.

 
««
Rębnie zupełne i złożone
 
Wyróżnia się dwie zasadnicze grupy rębni: zupełne i złożone.

Do pierwszej grupy należy rodzaj I, obejmujący trzy formy rębni zupełnych. Nazwa rębni zupełnej opisuje specyficzny, a dzięki swojej prostocie bardzo dotychczas powszechny sposób wycinania drzew na rozpatrywanej powierzchni manipulacyjnej. Polega on na praktycznie jednoczesnym usunięciu wszystkich drzew, które zostały przeznaczone do wycięcia podczas procesu odnowienia danego drzewostanu (a więc z wyłączeniem kęp starodrzewu i innych jego cennych elementów strukturalnych).

Do drugiej grupy należą wszystkie formy pozostałych czterech rodzajów rębni: II - częściowej, III - gniazdowej, IV - stopniowej i V - przerębowej. Nazwy trzech rodzajów rębni (o numerach II, IV i V) - odpowiadają wiodącym w nich sposobom cięć. Nazwa rębni III, najczęściej obecnie stosowanego rodzaju rębni złożonych, wyłamuje się z tej konwencji, oddając jej najważniejszy aspekt przestrzenny - wycinanie owalnych gniazd w drzewostanie i inicjowanie na nich kęp jednolitych odnowień.

Główną cechą rębni złożonych jest niejednoczesne usuwanie poszczególnych drzew, które ma na celu stworzenie okresowej osłony górnej lub bocznej dla pojawiającego się naturalnie lub sztucznie odnowienia. Duże zróżnicowanie technologii tych rębni wynika z konieczności uwzględnienia odmiennych wymagań ekologicznych różnych, odnawianych jednocześnie gatunków drzew oraz mnogości możliwych kombinacji składu gatunkowego drzewostanu wyjściowego (odnawianego) i docelowego.

««