Prof. Bernadzki zwraca uwagę na możliwości stosowania tej rębni na siedlisku olsu oraz na fakt, że na siedliskach, w których istnieje ryzyko podtopienia należy stosować raczej niższe (z dopuszczalnego zakresu) szerokości zrębów.

Nie wszystkie siedliska odpowiednie dla hodowli sosny stwarzają optymalne warunki do odnowienia naturalnego tego gatunku. Doc. Puchalski zauważa, że bardzo ważnym czynnikiem ograniczającym udatność naturalnych odnowień sosnowych jest konkurencyjna roślinność (np. trawy), z tego względu siedliska łatwo zachwaszczające się nie nadają się do odnowień naturalnych. Również słabe, suche piaszczyste gleby nie zapewniają odpowiednich warunków do kiełkowania i rozwoju nalotów. Najodpowiedniejsze są gleby ze słabą pokrywą wrzosu, borówki lub mchów.

Innym ważnym czynnikiem jest odpowiednie przygotowanie gleby, którego głównym celem powinno być ograniczenie rozwoju roślinności konkurencyjnej oraz odsłonięcie na jak największej powierzchni gleby mineralnej.

Zasięg efektywnego obsiewu bocznego prof. Jaworski ocenia na 30 - 40 metrów, w sytuacji gdy obsiew następuje tylko z jednej (zachodniej) strony. Jeżeli odnawiana powierzchnia znajduje się na wrębie i drzewa produkujące nasiona rosną również po drugiej (wschodniej) stronie zrębu to można przyjąć, że efektywny obsiew obejmie pas szerokości do 60 m (do 40 m z zachodu i do 20 m ze wschodu).

Na udany obsiew sosny można liczyć w latach obfitego i średniego urodzaju nasion.