Przedplon spełnia również rolę fitomelioracyjną przez poprawę warunków siedliskowych - m. in. wzbogacanie gleby w materię organiczną, osłonę przed chwastami, jak również wytworzenie mikroklimatu sprzyjającego rozwojowi wrażliwych gatunków drzew (np. jodły).

Wymienione drzewa są gatunkami „kooperującymi” lub „neutralnymi” dla drzew późniejszych stadiów sukcesji dzięki budowie korony lub ulistwieniu przepuszczającym dostateczną dla gatunków cieniowytrzymałych ilość światła do dna lasu, jak też małej konkurencyjności systemów korzeniowych. Należy jednak podkreślić, że przy znacznym deficycie wilgotności drzewa pionierskie, szczególnie brzoza mogą stanowić konkurencję.

Pojawiające się samosiewy wskazują na potencjalną możliwość zasiedlenia powierzchni przez drzewa pionierskie i powinny stanowić ważny argument dla podejmowania decyzji o pozostawianiu jej do naturalnej sukcesji. W takich sytuacjach zachodzi często potrzeba częściowego przygotowania gleby dla uzyskania pełnego efektu odnowienia, lub też wprowadzenie niezbędnych uzupełnień sztucznych.

Decyzje o wykorzystywaniu lub inicjowaniu samosiewów jako przedplonów powinny zapadać na KTG, przy ustalaniu typów gospodarczych drzewostanu.

Dla ułatwienia późniejszego wprowadzania gatunków docelowych, korzystne jest stosowanie więźby prostokątnej, o odstępie między rzędami 3 - 4 m i odpowiednim zagęszczeniu sadzonek w rzędzie.

Stosuje się wtedy ogławianie przedplonu dla zachowania niezbędnego bocznego ocienienia dębu i potrzebnej osłony gleby.

Bardzo przydatne są tu olsze, a przede wszystkim olsza szara. Gatunek ten ma duże znaczenie w terenach górskich tworząc pierwsze ogniwo sukcesji leśnej na gruntach wyłączonych z zagospodarowania rolniczego.