Lata nasienne u tego gatunku powtarzają się co 2 - 5 lat, w górach nawet co 8 lat.

Stwierdzono, że na odnowienie jodły korzystny wpływ ma obecność w górnym piętrze: sosny, modrzewia, brzozy i świerka, m. in. dlatego, że powodują one korzystne zmiany warunków mikrobiologicznych w podłożu.

Za optymalne uznaje się długookresowe odnowienie jodły w ramach rębni przerębowej V, a także odnawianie tego gatunku przy wykorzystaniu wielu lat nasiennych w rębniach: stopniowej gniazdowej udoskonalonej IVd i stopniowej gniazdowej IVa.

W odróżnieniu od wszystkich pozostałych rębni, w klasycznej postaci rębni przerębowej nie ma ustalonego wieku rębności, drzewostan jest stale różnowiekowy, ma budowę wielopiętrową, a jego zapas jest rozłożony równomiernie na całej powierzchni. W drzewostanie współegzystują wszystkie fazy rozwojowe drzew, a proces odnowienia nigdy nie jest przerwany na dłuższy czas.

Cięcia obsiewne rozpoczyna się od tworzenia ośrodków odnowieniowych pod jodłą, przerzedzając ją na gniazdach (o powierzchni ok. 5 arów) najlepiej przed przewidywanym rokiem nasiennym. Przygotowanie gleby w miejscu oczekiwanego obsiewu spełnia pozytywną rolę i jest niezbędne w miejscach zachwaszczonych. Odległość pomiędzy ośrodkami powinna wynosić co najmniej dwie wysokości dojrzałego drzewostany, tak aby miejsca te nie łączyły się zbyt szybko. Należy pamiętać o prawidłowym rozmieszczeniu szlaków zrywkowych, które powinny „dzielić” drzewostan na fragmenty szerokości ok. 80 - 100 m.

Odsłanianie ośrodków odnowieniowych i poszerzanie gniazd następuje co 3 - 5 lat. Na potrzebę tego zabiegu wskazuje wartość tzw. czynnika świetlnego, wyrażonego stosunkiem przyrostu pędu głównego do średniego przyrostu pędów bocznych w danym okółku. Jeśli u drzewek przekraczających 1 m wysokości spada on poniżej wartości 1, podrost powinien być odsłaniany.

W rębni IVd okres odnowienia jodły wynosi 50 - 60 lat w drzewostanach litych, a w drzewostanach z udziałem buka i świerka - 40 - 50 lat. Przy tak długim okresie należy pamiętać o jednoczesnej pielęgnacji podrostów, sztucznym uzupełnianiu miejsc nieodnowionych oraz regulowaniu zagęszczenia i składu gatunkowego młodego pokolenia.

W pierwszej kolejności zakładane są w drzewostanie, z przerzedzeniem osłony górnej, niewielkie (2 - 4 ary) gniazda dla jodły, następnie dla buka, a na końcu dla świerka (5 - 6 arów) oddalone od siebie o co najmniej dwie wysokości drzewostanu otaczającego. W przypadku jodły lub buka inicjowanie odnowienia wymaga niekiedy usunięcia najwyżej jednego drzewa.

W kolejnych cięciach gniazda są poszerzane i odsłaniane (zakładane są także nowe ośrodki odnowieniowe), a w końcowej fazie - łączone. Powierzchnie bez samosiewu są uzupełniane sadzonkami. Ogólny okres odnowienia wynosi do 40 lat.