Podgląd obrazów i ich opisów na wybranej stronie tematycznej oraz stronach bezpośrednio podrzędnych (jeśli występują) | |||
| |||
Strona: Rębnie III gniazdowe | |||
Rozdział: (początek strony) | ![]() | ||
Wysokość zabezpieczenia biologicznego odnowienia na gniazdach (J.Z.) Po osiągnięciu wysokości 1.5-2.0 m znacząco spada wyzyko dużych szkód, jakie w odnowieniu na gnieździe mogą spowodować przymrozki, zwierzyna, chwasty lub okresy posuchy. | ![]() | Id=10628 ![]() 1.Gniazdo z odnowieniem dębowym o wysokości 2 m. | |
Rozdział: Cięcia i odnowienie na gniazdach | ![]() | ||
Jodła potrafi zregenerować po silnym przygłuszeniu, ale powinna być odsłaniana powoli, w kilku nawrotach (J.Z.) Jodła wprowadzona na gniazdach: widok po całkowitym odsłonięciu; wiek drzew ok. 35 lat. | ![]() | Id=10635 ![]() 1.Korony regenerujące po długim przygłuszeniu | |
Nagłe odsłonięcie drzew w dolnych warstwach może powodować osłabienie ich koron (L.B.) Cienioznośne drzewa iglaste (zwłaszcza jodła) dostosowują budowę anatomiczną i ułożenie igieł do warunków świetlnych w momencie ich powstawania. Odbudowa igliwia dostosowanego do nowych warunków musi potrwać co najmniej kilka (dla jodły 5-7) lat. Na zdjęciu widać powstałe dawniej pod drzewostanem podrosty jodły i świerka, pozostawione obecnie w kępie starodrzewu. Po odsłonięciu wykazują one wyraźne oznaki osłabienia - przerzedzenie koron i żółknięcie igieł. | ![]() | Id=10749 ![]() 1.Żółknące igliwie jodeł w kępie po założeniu zrębu ![]() 2.Usychający po odsłonięciu przedrost świerkowy | |
Rozdział: Przestrzenne rozmieszczenie gniazd na strefie | ![]() | ||
Widok strefy w rębni IIIa po odnowieniu powierzchni międzygniazdowej (J.Z.) Na siedlisku LMśw na gniazdach wprowadzono buka i dąb, a pomiędzy nimi sosnę i modrzewia. | ![]() | Id=10629 ![]() 1.Pas gniazd bukowych ![]() 2.Pas gniazd dębowych ![]() 3.Płat modrzewia w uprawie sosnowej ![]() 4.Pozostawiona czereśnia o roli biocenotycznej | |
Płaty gatunków o niższym wieku rębności lub zdrowotności powinny być wyznaczane pod przyszłe gniazda (J.Z.) Grupa brzozy w rębnym drzewostanie dębowo-sosnowym na siedlisku LMśw. Brzozy w kępie praktycznie już nie przyrastają, podobnie jak otaczające je osobniki sosen, zniszczone w wyniku biczowania. | ![]() | Id=10710 ![]() 1.Grupa brzóz ![]() 2.Korona sosny uszkodzona biczowaniem | |
Rozdział: Czas odsłonięcia gniazd | ![]() | ||
Przetrzymane na gniazdach podrosty po odsłonięciu mają niską stabilność mechaniczną (J.Z.) Póżno odsłonięte gniazda bukowe i uprawa dębowa na siedlisku Lśw. Niektóre drzewa brzeżne na gniazdach tracą stabilność mechaniczną, zwłaszcza po obciążeniu ich koron śniegiem. | ![]() | Id=10643 | |
Systemy korzeniowe drzew na gniazdach są słabo rozwinięte, a u drzew brzeżnych łatwo mogą ulegać uszkodzeniom (J.Z.) Gniazda świerkowe w ostoi zwierzyny na siedliskach borowych. | ![]() | Id=10631 ![]() 1.Podcięte pługiem płytkie korzenie świerka | |
| |||
Strona: Rębnia gniazdowa zupełna IIIa | |||
Rozdział: Zastosowanie | ![]() | ||
Widok strefy po cięciu uprzątającym w rębni gniazdowej zupełnej (J.Z.) | ![]() | Id=10640 ![]() 1.Powierzchnia odnowiona sosną ![]() 2.Gniazdo dębowe ![]() 3.Kępa starodrzewu | |
Rozdział: Organizacja i technika cięć w wariancie typowym | ![]() | ||
Częste pojawianie się samosiewów wymaga starannej pielegnacji odnawianych na gniazdach gatunków (J.Z.) Gniazdo dębowe z licznymi samosiewami sosny z otaczającego drzewostanu. Przy dostatecznej zasobności siedliska, w pierwszych latach sosna może stanowić ochronę dla wrażliwego dębu, później jednak jej wzrost musi być ograniczony. | ![]() | Id=10669 | |
Odsłonięte duże gniazdo dębowe na siedlisku OlJ (J.Z.) Wprowadzenie drzewostanu dębowo-olszowego na żyznym siedlisku OlJ zostało wymuszone koniecznością czasowej rezygnacji z jesiona jako gatunku głównego ze względu na utrzymujące się zamieranie tego gatunku. | ![]() | Id=10691 ![]() 1.Gniazdo dębowe o powierzchni ok. 20 ar | |
Wprowadzane na gniazdach domieszki powinny być zabezpieczone przed zwierzyną (J.Z.) Dąb na gniazdach w drzewostanie świerkowo-sosnowym. Indywidualne zabezpieczenia drzew są alternatywą dla grodzenia całej powierzchni gniazda. | ![]() | Id=10637 ![]() 1.Sadzonki dębu w osłonkach plastykowych | |
Naturalne odnowienie dębu na ogrodzonym gnieździe (W.G.) W drzewostanie z przewagą sosny zaplanowano rębnię IIIa. Podczas wycinania gniazd zaobserwowano obfity urodzaj żołędzi w grupie starszych dębów. Drzewa te pozostawiono, powierzchnię gniazda ogrodzono, a glebę przygotowano pługiem aktywnym. Uzyskano obfite pokrycie powierzchni nalotem dębowym. | ![]() | Id=10639 | |
Wprowadzanie na gniazda gatunków światłożądnych jest raczej pomyłką (J.Z.) Wybujały wzrost na wysokość w pogoni za światłem łatwo doprowadza młode drzewa do utraty stabilności, zwłaszcza w kontakcie ze śniegiem opadającym z koron drzew otaczającego drzewostanu. Ten kilkuletni modrzew słabo przyrasta na grubość i już wymagał podparcia. | ![]() | Id=10633 ![]() 1.Młody modrzew słabo rośnie w sąsiedztwie starodrzewu | |
Rozdział: Postęp cięć na kolejnych strefach | ![]() | ||
Podsadzenia na powierzchni międzygniazdowej zwiększają udział gatunków liściastych w rębni IIIa (J.Z.) Podsadzenie buka na części powierzchni międzygniazdowej wykonano jednocześnie z założeniem gniazd dla dębu. Po uprzątnięciu drzewostanu, ogólna powierzchnia odnowionych z wyprzedzeniem gatunków liściastych wyniesie ok. 50%. | ![]() | Id=10630 ![]() 1.Sadzonki buka w bruzdach | |
Podsadzenia na brzegach gniazd to sposób na zwiększenie udziału wrażliwych gatunków liściastych w następnym pokoleniu (J.Z.) Przewidywany udział dębu w drzewostanie sosnowym na siedlisku LMśw jest większy niż wynikałby z maksymalnej powierzchni gniazd. Dlatego dąb posadzono nie tylko na gniazdach, ale także pod drzewostanem na północnych, najlepiej doświetlonych brzegach gniazd. | ![]() | Id=10636 ![]() 1.Dąb posadzony na gnieździe ![]() 2.Podsadzenia dębu pod drzewostanem | |
Rozdział: Wariant z odsłonięciem podrostów | ![]() | ||
Przydatna do odsłonięcia duża kępa buka w drugim piętrze drzewostanu sosnowego (J.Z.) Dobre jakościowo drugie piętro bukowe wrosło już w korony sosny, w widoczny sposób ograniczając jej przyrost. Mimo dobrego oczyszczenia, dalsze pozostawienie sosny nie ma już uzasadnienia. Przy usuwaniu sosny należy się spodziewać jedynie nikłych szkód w piętrze bukowym. | ![]() | Id=10641 | |
Grupa podrostów jodłowych nadająca się do wykorzystania w następnym pokoleniu lasu (J.Z.) Pokrój koron podrostów jodłowych wskazuje na zakończony niedawno, dłuższy okres wzrostu w niekorzystnych warunkach świetlnych. Zagęszczenie drzew jest niskie, ale jeszcze wystarczające dla wyprowadzenia samodzielnego płatu jodły. | ![]() | Id=10642 ![]() 1.Zregenerowane wierzchołki jodeł | |
Dolna warstwa dębu o małej przydatności do dalszej hodowli (J.Z.) Utrzymywane długo w słabych warunkach świetlnych, korony dębu utraciły formę nadającą się do dalszej hodowli. | ![]() | Id=10644 ![]() 1.Płożąca się korona dębu | |
| |||
Strona: Rębnia gniazdowa częściowa IIIb | |||
Rozdział: Zastosowanie | ![]() | ||
Wyprzedzające odnowienie dębu na pasach wyciętych w buczynie (J.Z.) Dąb na żyznym siedlisku odnawiany jest na placówkach. Przykład z nadl. Dobrocin. | ![]() | Id=10638 ![]() 1.Pas wycięty w buczynie ![]() 2.Cień nad placówką Szymańskiego z dębem ![]() 3.Samosiew jaworu, grabu i in. gatunków pielęgnacyjnych | |
Odnowienie daglezji na gniazdach w drzewostanie z przewagą buka (J.Z.) Widoczne są uszkodzenia od przymrozku, na który daglezja okazała się dość wrażliwa. | ![]() | Id=10690 | |
Zastosowanie zmodyfikowanej rębni IIIb do przebudowy drzewostanu sosnowego na siedlisku Lśw (J.Z.) W miejscach przerzedzeń wycięto duże gniazda, pozostawiając luźną osłonę górną, które odnowiono bukiem. Pozostałą powierzchnię przygotowano pod sztuczne odnowienie buka i jodły. Ten sposób odnowienia nie zapewnia jednak wskazanego dla jodły zróżnicowania wysokościowego oraz dostatecznie długiego okresu zdejmowania osłony górnej. | ![]() | Id=10845 | |
Rozdział: Wariant z odnawianiem kilku gatunków na gniazdach | ![]() | ||
Drzewostan odnawiany rębnią gniazdową z poszerzeniem gniazd (J.Z.) Pas poszerzenia powinien być najszerszy od strony południowej. Zakłada się, że dotychczasowy okres wzrostu starych drzew na 'firankach' zwiększa ich odporność na wiatry, niezbędną u osobników pozostawionych po kolejnym cięciu. | ![]() | Id=10645 ![]() 1.Powierzchnia poszerzenia ![]() 2.'Firanka' między poszerzonymi gniazdami | |
![]() |